Whitsunday Islands en eindeloos lang Road Work

Mijn vorige blog eindigde met het feit dat we de Whitsunday regio bereikt hadden. En jullie raden het vast al, dit is ook de plek waar de Whitsunday Islands te vinden zijn. Ik ben er van overtuigd dat hier de reclames voor de Bounty snoepjes worden opgenomen. Maar daar volgt zo meer over.

Onze eerste activiteit was net als alle anderen zorgvuldig uit de Lonely Planet (de LP vanaf nu) geplukt. We wilden naar de 2 kustplaatsjes Dingo Beach en Hydeaway bay gaan. Deze plekken stonden volgens de LP bekend om hun rustieke uitstraling en waren perfect voor een dagje relaxen. Nu vonden wij dat we daar wel aan toe waren dus stonden we al om 9 uur in Dingo Beach. Helaas bleek dat de LP het ook wel eens bij het verkeerde eind heeft want wij stonden niet op een rustieke relaxte plek. Wij stonden in een triestige klere zooi. Het was eb, dus het enige wat er te zien was, was een grote moddervlakte en een anti kwallen kooi, die ook wel eens betere tijden gezien had. Toen zetten we onze hoop nog op Hydeway bay, maar helaas. Ook hier was het eb, en keken we naar een moddervlakte met rotsen, en hier en daar een viezig laagje op het water. Hier hadden we geen zin in, dus besloten we door te rijden naar Airlie Beach, de poort naar de Whitsunday Islands.

Airlie Beach is een echt backpackersplaatsje. De hoofdstraat is bezaaid met hostels, overal zie je mensen met grote tassen rondlopen en ook de bekende Grey Hound bussen stoppen hier. Helaas werd het beeld van Airlie een beetje verpest omdat de centrale straat helemaal opengebroken lag. En omdat navigeren toch al niet ons sterkste punt is hebben we 2 rondjes Airlie gedaan op zoek naar een parkeerplaats. Het was namelijk enorm warm dus wilden we in de lagoon van Airlie zwemmen. Na even rondtuffen is het gelukt, en lagen we heerlijk chill aan het zwembad. Nu we toch in Airlie waren vonden we het ook tijd om eens te kijken of het mogelijk was een zeiltripje naar de eilanden te maken. Na lang zoeken en vaak te zijn geschrokken van de prijs (Australië is namelijk ENORM duur) vonden we een trip die ons aanstond: 2 dagen, en 1 nacht zeilen bij Explore Whitsundays. Hier zaten de maaltijden en de snorkelspullen bij in en omdat we zo snel mogelijk mee wilden en daarom last-minute korting kregen betaalden we $260 ipv $320! Lekker chill voor ons gierige Nederlanders! Ook vroegen we nog informatie over de omgeving, en er werd ons verteld dat we naar Conway national park (NP) en Dingo Bay en Hydaway bay moesten gaan. We hebben deze mevrouw dus even uitgelegd dat Dingo en Hydeway niet helemaal waren wat we ervan verwachtten. Ze kon zich er gelukkig wel iets bij voorstellen en verzekerde ons er ook van dat Conway NP niet helemaal opgedroogd zou zijn.

De zeiltrip was pas op zaterdag dus besloten we maar om op vrijdag naar Conway NP te gaan. Het lag zelfs vlakbij onze camping! We zetten onze auto bij de eerste de beste parkeerplaats neer en begonnen te lopen. Helaas bleek dat toen we eenmaal de wandelroute bereikten dat we niet eerst een kilometer bergop in de brandende zon hadden hoeven lopen. Het park was wel een leuke wandeling maar ook nog niet zo heel speciaal. Nadat we dus weer die extra kilometer hadden lopen zweten zijn we maar gewoon aan het zwembad van ons mooie campinkje gaan liggen.

Dan de toer naar de Whitsundays! Om 8 uur zouden we vertrekken vanuit Airlie, maar wegens een verlaat meisje uit Zweden werd dat allemaal iets later. En dat terwijl wij ons al helemaal de pleuris hadden gelopen om er op tijd te zijn. Maar nu hadden onze zeeziekte pillen in ieder geval tijd om in te werken. We zaten op de 23 meter lange boot de Hammer. Dit schip is een voormalig race schip en had plek voor 22 man + de crew van 3 man. Er was ook een of andere gekke Koreaanse tv ploeg met ons mee, maar behalve een limbo wedstrijd hebben we die niet zoveel vernomen. Onze mede passagiers waren ook allemaal rond de 20 en kwamen uit landen als Frankrijk, VK, Denemarken, Finland, Zweden en ook nog iemand uit Australië zelf. Eerst kregen we een briefing en bleek dat Maartje en ik de privé cabine kregen om in te slapen! Eerst zijn we naar Hayman eiland gevaren. Hier hebben we gesnorkeld en echt enorme bergen met koraal gezien. Het koraal was hier ook mooier dan in Cairns en er waren ook meer vissen, helaas hebben we Nemo nog steeds niet gespot. Toen voeren we verder naar Langford Island. Langford is een veredelde zandbank met veel minder koraal maar hier zaten weer zeeschildpadden. Helaas was dit een wat korter snorkelpartijtje omdat de vloed op kwam zetten en Langford onderwater kwam te staan. Toen zijn we een uur of 3 gezeild voordat we aanlegden aan de zuidkant van Whitehaven Beach, een van de meest gefotografeerde stranden ter wereld. ’s Avonds op de boot drankspelletjes gedaan met de andere passagiers. Er werd “Goon” gedronken. Iets wat voor wijn door moet gaan maar wat gek genoeg maar voor 16% uit druiven bestaat. Volgens een fransman aan boord was het andere deel ‘rest of fish’. Ondanks dat smaakte het wel goed.

De 2e dag van het zeilen was de stranddag. We lagen om 7 uur ’s ochtends al op het parelwitte Whitehaven Beach. Dit zand bestaat voor meer dan 98% uit afgesleten stukjes kwarts en is dus ongeveer net zo fijn als meel. De crew raadde ons aan voorzichtig te zijn met camera’s en ander apparatuur want als het zand er eenmaal inzat kwam het er nooit meer uit. Na 2 uur hier te hebben gelegen voeren we naar het uitzichtpunt van Whitehaven Beach. Hier liep het storm met andere toeristen, maar dat was ook wel logisch: wat een uitzicht! De foto’s zet ik er over enkele dagen op maar ik heb nog nooit zo’n mooie combinatie van hagelwit zand met azuurblauw water gezien! Ten slotte restte ons nog 50km zeilen terug naar Airlie en om 4 uur stonden we weer met beide benen aan wal.

Maandag zijn we naar Eungella (spreek uit als young-ella) geweest, wat zo’n 250 km van Airlie af lag. Dit park is een van de meest noordelijke plekken om vogelbekdieren te spotten. Ons geduld werd hier op de proef gesteld maar na 2 uur in een rivier te hebben gestaard zagen we dan eindelijk een wilde platypus! Helaas liet hij of zij zich maar 3 keer zien en moeten we het doen met onze 3 wazige foto’s.

De volgende dag bleken we heel gelukkig te zijn. We waren extra in het plaatsje Sarina gaan staan zodat we de volgende dag de oversteek naar Agnes Water, 560km verderop, makkelijker konden maken. Om half 9 zaten we al op de weg, maar na 50 km werd ons verteld dat er een ongeluk was gebeurd, waarbij 1 dode was gevallen en waardoor een bosbrand was veroorzaakt. De belangrijkste weg naar het zuiden, de Bruce Highway, was afgesloten en we moesten dus weer terug. 2 uur later reden we weer langs onze camping op de binnenlandse weg van Sarina naar Marlborough. Ook dit was weer een avontuur op zich. De weg leek uit alleen maar hobbels te staan, en we waanden ons steeds meer in het echte Australië: alles leek steeds roder en droger te worden. Ook stond op dit hele stuk van 250 km maar 1 tankstation. Maar 700 km, 9 uur rijden en zo’n 10x road work hebben we toch Agnes Water nog gehaald. Road Work is hier heel erg vervelend. Er is namelijk maar 1 goede weg naar het zuiden en deze heeft voor elke richting maar 1 rijbaan. Als er dus aan gewerkt wordt moet er om en om gereden worden. Ik denk dat al het Road Work er voor heeft gezorgd dat we anderhalf uur later op onze bestemming aankwamen.

Gelukkig bleek het een leuke camping te zijn met erg aardige mensen. Hier zagen we ook de eerste wilde kangoeroes die niet uit elkaar gereden op het asfalt lagen. Ook leuk voor de afwisseling! Verder zijn we vandaag naar Agnes Water zelf geweest: ons eerste surfstrand! De golven zijn wel mooi, maar helaas was het niet zulk mooi weer. En toen zijn we maar op de tip van de campingmevrouw af gegaan en naar de town of 1770 gereden. Hier hebben we weer op de lookout points gestaan en zijn toen weer verder gereden naar Bundaberg en naar onze camping in Burnett Heads. Vanavond gaan we namelijk eierleggende schildpad spotten op het strand bij Mon-Repos!

Ondertussen is onze afstand tot Brisbane geslonken tot ongeveer 300 km. Dat mag ook wel aangezien we onze camper maandag al moeten inleveren!

Meer, waaronder foto’s , volgt.