Laatste dagen aan de andere kant van de grote plas

Zoals ik in mijn vorige verslag al had geteased, hebben we gezwommen met dolfijnen! Een enorm vette ervaring! We moesten die ochtend om 8 uur bij de boot zijn. Hier kregen we een korte uitleg over de trip en de dolfijnen. Ze vertelden ons dat ze eigenlijk op elke trip wel dolfijnen zagen en dat dit ook het hoofdzakelijke doel van de trip was. In ongeveer 40% van de gevallen kon ook met de dolfijnen gezwommen worden. Dit was niet in alle gevallen omdat er bijvoorbeeld niet mee gezwommen mag worden als er een jong in de groep was, of als ze aan het eten waren. Ook was die dag de zee vrij ruig dus we moesten geluk hebben. Na een uurtje langs de kust te hebben gevaren kwam er een oproep dat er een groep dolfijnen gezien was op een stuk waar we al geweest waren. Wij dus snel terug varen en al snel zagen we de rugvinnen boven het water uitsteken. De plek waar we ze troffen was eigenlijk gewoon open zee. De dolfijnen leken even op deze plek te blijven, en lieten al snel zien hoe speels te waren door uit het water te springen. Ze gaven een echte show weg! De kapitein vroeg dus of alleen de goede zwemmers het water in wilden gaan. Ik ben nu niet een heel sterke zwemmer vind ik zelf, maar aangezien ze ook veel Aziaten hebben op dit soort tours, dacht ik dat ik het wel aan kon. Gelukkig was dat ook zo. Gewapend met flippers, duikbril en een snorkel sprongen we het water in. Dolfijnen houden erg van spelen en zijn erg nieuwsgierig. Aan ons dus de taak om interessant genoeg te zijn, we moesten duiken, rollen, zingen en neuriën. Nu was dit makkelijker gezegd dan gedaan. Een snorkel in je mond maakt zingen en neuriën niet zo makkelijk en van dat duiken en wentelen wordt je ook enorm snel moe. Maar bij onze 2e zwempoging ging het beter, en heb ik zelfs een paar koprollen met een dolfijn gemaakt! Al met al nog geen 10 minuten met ze gezwommen en ik stond te trillen van vermoeidheid, maar wat een ervaring! Erg mooi om deze beesten in het wild mee te maken. Na het zwemmen nog rondgevaren en veel van de mooie Bay of Island gezien. Al met al een mooie afsluiter van een schitterende reis!

Toen onze weg terug naar Auckland begonnen. We hebben nog geprobeerd wat van de schijnbaar erg mooie Tutukaka coast te zien, maar wegens benzinegebrek moesten we eerst naar een tankstation, hierna hadden we geen zin meer om helemaal terug te rijden dus zijn we naar het plaatsje Bayly’s Beach aan de westkust gereden. De volgende dag was onze laatste volle dag met de camper. We hadden besloten een camping dichtbij Auckland op te zoeken zodat we de rest van de dag hadden voor schoonmaken en wassen. De dag begon al goed toen onze Tomtom precies op de hoek van ons dashboard viel en toen ook kapot was. Hij was al wel vaker gevallen, maar nu zat er echt een enorme barst in het scherm. Best wel jammer, aangezien we hem vooral hadden gehuurd om hem in de steden te kunnen gebruiken. Nu dus maar ouderwets op de kaart navigeren. Gelukkig hadden we voor het laatste stukje nog google maps om de camping te vinden. We zijn in een van de buitenwijken van Auckland gaan staan: Takunapa Beach. Hier dus de camper schoongemaakt en onze tassen ingepakt. En nog even genoten van onze laatste avond met de camper.

De volgende ochtend moesten we voor het laatst de snelwegen van Auckland trotseren. Eerst hebben we even onze backpacks naar het hostel gebracht, dat echt midden in het centrum van Auckland zat. We zagen het allebei niet zo zitten om met ieder met 2 tassen, waarvan er bij ieder een meer dan 15 kg woog, het openbaar vervoer in te gaan. Toen de camper ingeleverd en verteld dat onze Tomtom dus was gesneuveld. De mevrouw van Happy Campers zei dat het geen probleem was en dat dit waarschijnlijk nog wel onder de garantie viel. Ook nam ze de kilometerstand nog even op: we hebben in een kleine 2 maanden ongeveer 8250 km afgelegd. Samen met onze ongeveer 3700 km in Australië hebben we dus in totaal 12000 km gereden! Een beste prestatie. Ook mevrouw Happy Camper vond het een hoge afstand voor 2 maanden. Toen konden we gelukkig een goedkope taxi naar het hostel nemen en hebben we de eerste avond niet meer zoveel gedaan. Het hostel deed me, net als veel andere hostels, denken aan een studentenhuis. We hadden een kamer voor 4 personen waarop al een andere vrouw was. Ze was vrij oud voor een hostel en kwam erg ongeorganiseerd over. Ze kwam uit Zuid-Afrika en begon direct al een preek tegen ons dat “wij-europeanen” dit vast een heel goedkoop hostel vonden en dat zij er krom voor moest liggen. Vervolgens vertelde ze doodleuk dat haar moeder haar hele Nieuw-Zeeland trip betaald had. Nu is dit natuurlijk nog niet zo heel raar. Het rare kwam pas dat ze een paar uur later na het douchen weer in onze kamer stond en zich ineens helemaal uitkleedde. Dit was niet zo’n prettig gezicht helaas. Ik snap ook niet waarom ze het niet gewoon in de douche deed, aangezien onze kamerdeur openstond en de enige wasmachine van het hostel in de gang naast onze kamer was. Met andere woorden: het hele hostel kon er langs lopen! Verder stopte ze niet met praten en had ze een adem waar de bloemetjes spontaan van gaan hangen. Toen ze ook nog vertelde dat ze misschien een dag later al om 3 uur ’s nachts uit bed moest om haar vlucht te halen, besloot ik dat ik haar gewoon niet aardig vond. Gelukkig voor ons had ons hostel geen 24-uurs desk dus moest ze de avond ervoor al uitchecken en hebben we haar verder niet meer gezien. Wij zijn namelijk de volgende ochtend vroeg opgestaan om de Ferry naar Rangitoto te nemen. Ons hostel lag vlak naast Albert park. Dit park hing helemaal vol met lampionnen, om het Chinese Nieuwjaar te vieren. Wij zijn hier ’s avonds nog even naar wezen kijken en hebben ook nog een show van Chinese artiesten gezien. Ook weer een beetje apart, maar daar waren we ondertussen al wel aan gewend met Aziaten.

Rangitoto is een vulkanisch eiland in de haven van Auckland. Het eiland nog maar 600 jaar geleden gevormd en is dus ontstaan door een uitbarsting. De top is 256m hoog en was goed te beklimmen. We hebben om 11 uur de Ferry genomen en zijn in ongeveer een uur naar boven gelopen. Hier had je een mooi uitzicht over Auckland. Ook nog een paar lavagrotten verkend en vervolgens weer op de Ferry gewacht, die pas weer om kwart voor 4 kwam. Gelukkig hadden we ook toch geen haast, dus lekker even op het eiland gechillt. Op de terugweg nog even een paar souvenirs geshopt en ’s avonds authentiek Aziatisch gegeten! We hebben ons die avond verbaasd over de chaotische toeloop van mensen naar het lampionnen festival. Onze kamer zat aan de grote straat, tegenover een parkeergarage. De straat er tussenin kwam uit op de ingang naar Albert park. Hier kwamen dus de hele nacht hordes voetgangers en auto’s langs, en er was geen verkeersregelaar te bekennen! Heel on-Nederlands! Verbazingwekkend genoeg zijn er geen doden gevallen, ik denk dat dit ook komt omdat de Kiwi’s allemaal net iets vriendelijker zijn in het verkeer dan Nederlanders. Ik vond het wel grappig om te zien dat er op de laatste nacht ineens wel een verkeersregelaar neer was gezet.

Onze laatste volle dag aan de andere kant van de grote plas hebben we zeer rustig doorgebracht. Beetje in het park liggen lezen. Eigenlijk was dit een beetje een wachtdag. Er is in Auckland zelf niet zoveel te doen, en je gaat ook niet meer op de laatste volle dag de stad nog uit. ’s Avonds werden we nog verrast van vuurwerk dat ook weer vanwege het lampionnen festival werd afgestoken vanaf de Skytower. De volgende ochtend nog even mijn mail gecheckt, waar ik het bericht zag dat onze vlucht vertraagd was. Gelukkig hadden we in Hong Kong 4 uur overstap tijd, dus maakte het niet uit. Om half 12 met de taxi richting het vliegveld gegaan. We hadden een taxichauffeur die nog nooit van Nederland gehoord had. Hij stelde namelijk vragen als: hebben jullie bergen in Nederland, en hebben jullie ook een eigen taal? Dan merk je weer dat zowel Australië en Nieuw-Zeeland eigenlijk veel meer gefocust zijn op Azië dan op Europa. Dus eerst even een paar uur op het vliegveld in Auckland gezeten, en toen 2 uur later dan gepland, om half 5 vertrokken uit Nieuw-Zeeland. In 11 uur naar Hong Kong gevlogen, waar we nu dus nog maar anderhalf uur hoefden te zitten. Dit vond ik ook helemaal niet erg, omdat je hier direct weer omringd bent door die ranzige roggelende Aziaten. Ze doen dit wel alleen maar in de wc, maar het blijft echt SUPER smerig! Toen in 13 uur via de Gobi-woestijn en Siberië weer naar Schiphol gevlogen. Om kwart over 6 waren we geland en om kwart voor 7 hadden we de tassen. Er stonden aardig wat mensen bij het hekje, dus ik moest even zoeken naar mam, pap en Linda. Na even kijken zag ik 2 mensen met een spandoek staan te zwaaien. Ik werd dus opgehaald door 2 spandoeken, en Tante Ans en Ome Joekie waren als verrassing ook in alle vroegte meegekomen om mij op te halen! Al met al heb ik er dus 33 uur over gedaan om van het hostel in Auckland weer aan de Demmersweg te komen. Wat een geweldige reis en wat een geweldige ervaring!

Ik wil iedereen die mijn blog heeft gelezen bedanken voor de interesse! Door de reacties en de dingen die ik van het thuisfront hoorde hebben jullie mij ook gemotiveerd elke keer weer verslag te doen van mijn ervaringen, en nu heb ik daar zelf dus ook een mooi verslag aan over gehouden. Super bedankt hiervoor!