Vulkanen en Vrienden

Om het draadje weer op te pakken bij waar ik vorige week gebleven was. We waren neergestreken op de camping in Opunake aan de voet van Mt. Taranaki. We hadden ondertussen al zo’n lange tijd mooi weer gehad dat we bijna zouden vergeten dat we in Nieuw-Zeeland waren. ’s Ochtends werden we al wakker met een gedeeltelijk nat bed. Onze camping lag namelijk zo ongeveer op het strand en onze camper stond haaks op de wind. Het was dus eigenlijk gewoon door de deur heen geregend. Gelukkig hebben we hier verder niet zoveel van gemerkt. De rest van de dag was enorm druilerig. We hebben dus ook maar weer de hele dag in de camper een beetje zitten lezen. Toen we onszelf ’s avonds wilden trakteren op een pizza lukte dat zelfs niet eens omdat het enige restaurant gesloten was.

De volgende dag regende het eigenlijk nog steeds, maar we waren er klaar mee en zijn dus verder richting het noorden gereden. Onderweg zijn we nog even in een droog momentje een vuurtoren wezen bekijken, en hebben een paar foto’s van een enorm ruige zee kunnen maken. Hierna dus verder gereden naar de plaats New Plymouth. Hier was het tot onze verbazing stralend weer. We hadden onderweg al gemerkt dat het erg winderig was, maar dat merkten we hier nog veel meer. We wilden namelijk een rots gaan beklimmen zodat we over de baai uit konden kijken. Helaas moesten we de klim halverwege afbreken vanwege de wind. Naast de adrenaline die er vrij kwam bij het bijna van de berg af waaien, zorgde Maartje nog voor wat extra sensatie door bijna een blinde vrouw aan te rijden. Het was alleen niet helemaal Maartjes schuld, aangezien de blinde vrouw gewoon de weg op liep met uitgestoken stok en wij al vlak bij haar waren. Achteraf is het allemaal goed gegaan, en de politie is nog niet aan de deur geweest.

De volgende activiteit was de Forgotten World Highway. Dit is de weg die het Taranaki gebied verbindt met het centrale binnenland waar Taupo ligt. Ik weet niet meer waarom deze weg eigenlijk zo heet. Het was op zich wel een leuke route. Onderweg waren er een paar sporen van Maori nederzettingen en een paar mooie uitkijkpunten. Aan het eind kwamen we in het plaatsje Taumaranui. Hier kregen we op de camping de tip om ’s avonds vlak in de buurt gloeiwormen te gaan bekijken. Wij vonden dit een uitzonderlijk goed idee. We kwamen er al rijdend wel achter dat het helemaal achteraf op een zandpad was. Gelukkig waren we niet de enige mensen die eropaf waren gekomen, en het was ook erg mooi om te zien. De weg was eigenlijk een geul, met dus hoog opstaande wanden aan de zijkant. De gloeiwormen zaten in deze muren, en als je dus zonder andere verlichting langs de aardmuur liep leek het net of je naar een sterrenhemel keek. Erg mooi om te zien dus! Helaas was ook dit weer eens niet te fotograferen.

Vanaf Taumaranui zijn we naar een van de grootste trekpleisters van het noordereiland gereden: Tongariro National Park. Dit park bevat in ieder geval 3 vulkanen die veelvuldig te bewandelen zijn. Ook is een van deze bergen gebruikt als Mt. Doom in de Lord of the Rings films. Een uitzonderlijk goede locatie om veel foto’s te maken dus! Maartje en ik besloten echter niet de mega zware wandeling te maken, en hebben 3 uur rondgelopen. We kwamen uit bij iets wat de Silica Rapids heet. Dit was een rivier waarin siliciumoxide of zoiets was afgezet op de stenen. Het leek dus alsof de rivier over stenen stroomde die de kleur hadden van vanillevla. Ook hadden we onderweg enorm mooie uitzichten op de vulkanen. De toppen kwamen zelfs steeds meer uit de wolken.

Na deze fotosessie zijn we verder naar het noorden gereden. Vlakbij het Tongariro NP ligt het grootste meer van Nieuw-Zeeland: Lake Taupo. Lake Taupo is eigenlijk een oude vulkaankrater die is gevuld met water. We hebben eerst nog een nachtje aan de zuidkant van het meer in het plaatsje Turangi gestaan. De volgende dag zijn we richting Taupo gereden, en was het eindelijk tijd om Tim, Katie en Freddie weer te zien! Maartje en ik hebben nog eerst even een paar souvenirs ingeslagen en rond een uur of 6 waren ze er dan toch eindelijk. Freddie had nog niet zo’n heel strakke planning, dus heeft besloten ook een paar dagen met Tim, Katie, Maartje en mij mee te reizen. Hij blijft zelfs nog iets langer bij ons hangen voordat hij zijn rondje Nieuw-Zeeland gaat beginnen. Na de BBQ zijn Tim en Katie naar een hostel gegaan omdat er geen cabins meer beschikbaar waren op de camping, en is Freddie bij ons in de camper gaan liggen. Onze camper heeft namelijk planken waardoor je een extra bed boven het onze kan maken. We hebben dit alleen nog nooit eerder gedaan. Toen Freddie dus ook bezig was zijn bed klaar te maken, kwamen we erachter dat een van de planken net iets te smal was, en Freddie boven op ons viel. Achteraf hebben we dit goed kunnen oplossen en hebben we allemaal wel redelijk geslapen. Wel moeten we nog even iets van een matras voor Freddie regelen. Maar dat zien we allemaal nog wel.

De volgende ochtend zijn we de omgeving van Taupo een beetje gaan verkennen. Hebben een uur langs een van de langste rivieren van Nieuw-Zeeland gewandeld en de enorm toeristische Huka Falls bekeken. Je had dit ook met de auto kunnen doen, maar Die-Hards die wij zijn, hebben we lekker 3 uur in 28 graden gelopen. Ook wel een keer weer fijn. Toen we weer vlakbij de auto waren zijn we de rivier nog even ingegaan. Deze hele regio heeft namelijk veel vulkanische activiteit. En er kwam een heet water stroom samen in de rivier, wat voor een zeer aangename temperatuur zorgde. Hierna zijn we onder dreigende wolken nog het meer zelf in gegaan. Dit was dus iets kouder, maar een lekkere verkoeling na al dat wandelen. Ook op deze avond weer een BBQ gehad en redelijk vroeg gaan slapen. Tim, Katie en Freddie wilden namelijk nog graag naar Tongariro NP rijden om ook een paar foto’s te nemen en van de vulkanen te genieten.

Zij zijn de volgende dag dus in alle vroegte weg gereden. Maartje en ik hebben rustig aan gedaan en nog wat door Taupo gelopen. Toen ze eenmaal terug waren zijn we verder gereden naar de stad Rotorua. Deze stad staat ook bekend om de natuurlijke warme bronnen, kokende modder en de rotte eieren lucht, die bij het vulkanisme hoort. Onze camping lag vlak naast een kokend moeras, had een eigen stukje met kokende modder en had een installatie waardoor je kon koken met de stoom uit de grond. Dit hebben wij echter niet gedaan, het stonk namelijk als de pleuris. Gelukkig was de geur op de camping niet zo erg. We besloten om een dagje decadent te doen: we zijn naar de Polynesian Spa geweest. Voor een euro of 15 konden we zo lang als we zelf wilden gebruik maken van de geothermale baden. Er waren 5 baden met verschillende temperaturen en schijnbaar ook met verschillende mineralen. Er was echter wel te merken dat het geen normaal water was, want Freddie had een zilveren armbandje om die spontaan zwart uitsloeg. Het was wel lekker ontspannend in die warme baden, en vooral de douche na de tijd was erg fijn.

Vandaag zijn we opnieuw op souvenirjacht geweest, heeft Freddie een nieuwe jas geshopt en zijn we Tim en Katie kwijt geraakt. We hadden in de planning om te gaan lopen bij een meer in de buurt, maar dat is er niet meer van gekomen. Freddie, Maartje en ik zijn dus verder gereden naar Whakatane waar Freddie en ik een tocht naar de enige actieve zeevulkaan van Nieuw-Zeeland hebben geboekt: White Island. Misschien haakt Tim er nog bij aan, maar dat moeten we nog maar afwachten. Zoals altijd komen de foto’s later, als ik wel goede Wifi heb.

Wordt dus nog weer vervolgd! En naar alle waarschijnlijkheid nog maar 1 of 2 keer!