Karibu Tanzania!
Door: Niek
Blijf op de hoogte en volg Niek
07 Januari 2017 | Tanzania, Dodoma
De volgende ochtend werden we weer opgehaald om met de bus naar Dodoma te gaan. Onze luxe bus zou vertrekken vanaf het grootste busstation van Dar: Ubungo. We waren zielsgelukkig dat Peter bij ons was, anders hadden we daar denk ik nu nog wel gezeten: er waren wel 100 bussen en allemaal drukke Tanzanianen die je hun bus in probeerden te krijgen. Al met al ging het zo soepel dat we een uur voor vertrek al naast de bus zaten. Daar trokken hordes verkopers langs ons heen die we beleefd afwimpelden. Helaas voelde Lise zich die ochtend niet zo lekker, maar ze was wel zo slim om even van tevoren nog een paar tasjes te vragen voor in de bus. Toen de bus ongeveer 5 minuten aan het rijden was ging het al mis, maar gelukkig had ze daarna geen last meer. We gingen met de Shabiby VIP bus. Nu denk je vast: luxe in Afrika, wat stelt dat nou helemaal voor? Nou dit was denk ik een van de meest luxe bussen die ik ooit heb gezien: brede stoelen met leren bekleding, televisie aan boord, wifi voor onderweg (die het helaas niet deed) en natuurlijk airco! Wij zaten goed, en gelukkig maar aangezien we 8 uur over de reis hebben gedaan. Eenmaal aangekomen in Dodoma werden we opgewacht door Neema die ons naar Camp Holland bracht. Het hek ging open en we werden ergens naar binnen gebracht, het leek op een vervallen halletje met 2 banken erin. Na een tijdje kwam ze terug om te vragen voor het geld van de taxi. Toen we vroegen wanneer we naar het appartement gingen kregen we te horen dat dit het al was. Daarna zei ze dat ze weg ging en maandag wel weer terug kwam. Om even de situatie samen te vatten: we zaten na een reis van weet ik hoeveel uur dus op oudjaarsavond in een (voor ons gevoel) vervallen hok dat totaal niet op de foto's leek, met nog een halve fles water. Maar ze zou volgende dag wel weer terug komen.
Wij voelden ons dus enorm ontheemd en zijn maar een rondje gaan lopen op de compound. GELUKKIG troffen we daar onze Japanse medebewoners. Zij vonden ons wel een beetje zielig dus zijn met ons in de auto naar het dichtsbijzijnde mini winkeltje gegaan om water brood en cola te kopen. Achteraf was het ook maar 5 minuten lopen, maar er zijn hier dus bijna geen verharde wegen, laat staan lantarenpalen dus was het wel goed dat we met de auto gingen. Daarnaast hadden we alleen maar horrorverhalen gehoord over niet naar buiten gaan in de avond. Gelukkig is Dodoma een veilige plek, met bijna alleen maar vriendelijke mensen. De Jappanners vonden ons blijkbaar zo zielig dat ze later nog hun dochter langs hebben gestuurd met een pot pindakaas en honing. Ze zullen wel hebben gedacht: die schrale Hollanders! Al met al waren we nu dus weer voorzien van de basics: water en brood. We hadden een toaster en een plek waar we konden slapen. We hebben nog even zitten klagen, maar waren bekaf van de reis en zijn nog net in het nieuwe jaar naar bed gegaan.
De volgende ochtend kwam Neema ons rond 11 uur halen. Ons huis zag er ondertussen al iets beter uit en wij waren ook iets meer uitgerust. We waren al wel iets eerder wakker dan 11 uur. Natuurlijk slaap je in een vreemde omgeving minder goed, maar hier op de compound lopen 5 waakhonden die 's nachts voor het nodige lawaai zorgen. Daarnaast wordt er bij de buren gebouwd, waardoor elke ochtend een geluid klinkt of meerdere malen een stalen deur wordt dichtgegooid, we weten nog niet wat het precies is. Als kers op de taart zijn er bij dezelfde buren ook kippen met jawel, een haan. Deze haan begint ongeveer een uur voordat de zon op komt en stopt eigenlijk niet meer. Dit is denken wij ook de reden dat hij zo schor klinkt. We hebben een handleiding bij ons over hoe we een kip moeten slachten, misschien komt het nog goed van pas.
Maar goed, we dachten dat we weer met de taxi naar de stad zouden gaan, dus slippers aan en gaan. Helaas bleken we naar de stad te gaan lopen. Nu is dit helemaal geen probleem maar het kwam dus neer op bijna 2 uur met onze witte Hollandse huid in de Afrikaanse zon. Jullie raden het vast al: nog geen 48 uur in Afrika en toen al verbrand. Neema liet ons zien waar we konden pinnen, waar het ziekenhuis en bracht ons naar de winkel gerund door Indiërs waarna we zelf weer zijn terug gelopen. We snapten meteen waarom Afrikanen niet zo snel lopen. De weg naar ons huis is vals plat, dus tegen de tijd dat we thuis waren was er niet zoveel meer droog. Wel vonden we ons huisje er meteen een stuk mooier uitzien! In de middag kwamen we Afra tegen. Afra is een psychiater in opleiding die voor 6 maanden in Dodoma zit, ze is er nu 3 maanden en weet dus de beste plekjes in Dodoma. Die avond zijn we samen met haar en haar moeder uit eten geweest en hebben we voor het eerst kennis gemaakt met de Tanzaniaanse keuken: Ugali en Chipsi Majay. Ugali is een mengsel van maismeel en water wat met bruine bonen wordt gegeten. Het is net zo lekker als het klinkt. Chipsi majay is aardappel met ei, wat wel weer erg lekker was!
Voor nu laat ik het even hierbij, dit is wel even genoeg leesvoer. In mijn volgende verslag meer over de eerste stageweek en onze ontmoeting met in ieder geval 1 onaardige Tanzaniaan.
-
07 Januari 2017 - 16:56
Yvonneweerink:
leuk verslag mooie foto s ook -
07 Januari 2017 - 18:36
Jennifer:
Hahaha Niek ik had niets teveel gezegd over ugali en dat busstation he? Maar wat fijn dat jullie bus zo chill was! Even de tijd nemen om te acclimatiseren, straks willen jullie niet meer weg! Veel plezier en zet hem op! -
07 Januari 2017 - 19:15
Fam Broekhuis:
mooi verhaal weer een wereldse ervaring rijker. Willy vind het heel mooi, maar je zult haar daar nooit tegen komen. Nog veel plezier en succes. -
07 Januari 2017 - 20:52
Carla En Henri:
Hoi Niek, we hebben genoten van jouw reisverslag. Mooi beschreven. We zien er gelijk al allerlei beelden bij. We zien al uit naar jouw volgende verhalen. Dag lievie, geniet -
08 Januari 2017 - 14:35
Ans Berends :
Hoi Niek,
wat een mooi verslag. Kan mij nu een goede voorstelling maken hoe het daar aan toe gaat.Ik vind de schorre haan heel grappig. Ben blij dat Ugali bij mij niet op het menu staat. Kijk uit naar je volgende verslag.
Lieve groeten!
Tante Ans, Ome Joekie, Jeroen en Bruno.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley