Oogverblindende reis

Na 3 weken van radiostilte is het nu alweer tijd voor mijn laatste reisblog. Ik had nog in de planning om er tijdens onze reis 2 te maken, maar het is er niet van gekomen! Een aantal van mijn vorige blogs zijn al ontzettend lang geworden dus ik zal me in ieder geval nu een beetje proberen in te houden.

Mijn vorige blog was op de laatste dag in Dodoma. De volgende ochtend hadden we eerst het zware afscheid van Bram (hoewel ik er het meeste moeite mee scheen te hebben). Daarna stapten Lise en ik in de bus naar Dar. De reis ging redelijk vlekkeloos, we hebben in Dar bijna een scooter geschept, maar voor de rest geen problemen. We durfden het zelfs aan om wat te eten in het wegrestaurant van Morogoro. Tegen een uur of 4 kwamen we aan op Ubungo, het grote busstation van Dar. Het was grappig te merken hoeveel er dan verandert in 8 weken tijd. Toen we vertrokken zaten we als 2 bange vogeltjes te wachten tot onze bus vertrok, nu stonden we gewoon open en bloot op het station te wachten op onze taxi, terwijl we vriendelijk alle Tanzanianen stonden af te poeieren. Hadden we ons hier nou zo druk om gemaakt? Ons hotel bleek vlakbij te zijn en had lekkere airco, wat wil je nog meer?

De volgende dag moesten we Linda en Ilse ophalen van het vliegveld. Ze zouden om 3 uur landen dus wij konden rustig ontbijten voordat we naar het vliegveld reden. Rond 4 uur kwamen de 2 verhitte en vermoeide Nederlandse dames met hun visum naar buiten. Ze waren er! Ook zij waren erg blij met de airco in het hotel. Die avond maakten ze direct al kennis met Afrika: tijdens het avondeten viel de stroom uit en aan de kip die ik als avondeten at zat nog een kop!

We hadden van tevoren overlegd wat Linda en Ilse de fijnste plek vonden om even bij te komen, al snel kwamen we tot de conclusie dat dat niet in Dar was. Daarom gingen we op vrijdag meteen met de Kilimanjaro expres richting Arusha. De bus vertrok om 7 uur en transporteerde ons in 13 uur naar Arusha. Het was een enorm lange zit, maar de bus was comfortabel met airco en er was zelfs een wc aan boord. Ook in Arusha werden we gelukkig snel gevonden door onze taxi chauffeur, die ons meteen naar het hotel bracht. Daar konden we wat eten en toen redelijk op tijd naar bed. 13 uur lang zitten is toch best wel vermoeiend!

De volgende dagen waren de dagen voor Linda en Ilse om te wennen aan Tanzania. Dat ging meteen al heel goed toen Linda in de modder viel toen we onderweg waren naar de pinautomaat. Sindsdien verbaast ze zich nog steeds over het feit dat er zo weinig wegen verhard zijn in Tanzania. Ik kan alleen maar zeggen dat alles went. Linda en Ilse zijn naar het hotel terug gegaan, waarna Lise en ik gingen pinnen. Toen werden we er meteen weer aan herinnerd dat we vlak aan de evenaar zaten omdat we werden overspoeld door een tropische regenbui. De straat was eigenlijk geen straat meer maar een rivier. Gelukkig hoefden Linda en Ilse dit niet te ondergaan. Verder hebben we lekker aan het zwembad gelegen en ben ik zelfs een beetje verbrand! Hier kregen Lise en ik ook eindelijk een beetje een vakantiegevoel. Onze dagen begonnen wel vroeg in Arusha, aangezien er vlakbij een kerk of iets in die richting zat. We kenden al de moskeeën uit Dodoma met hun ALAHU AKBAR, maar in Arusha begon elke ochtend om 5 uur een of ander gezang, waar we ook vaak halleluja tussen hoorden. Op zondag leek er wel een duivelsuitdrijving gaande. De hele dag hoorden we de harde kerkmuziek en gekrijs…

Op maandag was het zo ver: de safari begon eindelijk! In de dagen ervoor hadden we met zijn 4en 3.2 miljoen shilling gepind, om de andere helft aan te kunnen betalen. Dit vergt altijd een beetje planning, aangezien je maar 400.000 per keer uit de pinautomaat kan halen. We werden om 7 uur opgehaald door onze driver, Aron. Eerst gingen we even bagage dumpen op hun kantoor, waarna we richting het eerste park reden: Lake Manyara. Onderweg maakten we nog een tussenstop bij een Masaï dorp. Iedereen kent de Masaï natuurlijk wel, vooral van het springen in de Peijnenburg reclame. Maar wij hebben ook de commerciële kant van deze mensen gezien, wat een afzetters! We kamen aan bij hun dorpje, waar we een welkomstdans en een rondleiding zouden krijgen. We moesten meteen al betalen: 100.000 shilling als entree. Daarna begonnen de mannen een welkomstdans, waar ik ook aan mee moest doen. Ik kreeg een kleed om en een stok vast en moest in 35 graden achter ze aan springen. Een leuke ervaring, maar het zweet gutste van me af. Daarna was het de beurt aan de meisjes, die met de vrouwen op een rijtje stonden en ook moesten springen. Vervolgens namen ze ons mee de huisjes in, die van koeienmest en plaggen waren gemaakt. Daarna werden we langs een aantal tafels geleid, waar de vrouwen zogenaamd zelfgemaakte souvenirs verkochten. Van de opbrengst konden ze natuurlijk allemaal hele goede dingen doen, dus het werd erg op prijs gesteld als we wat zouden kopen. Maar toen begon het afzetten dus! Ik had een beeldje van zwart houd, zo groot als mijn wijsvinger waar ze 50.000 shilling voor wilde hebben, omgerekend zo’n 20 euro. Nu had ik in Dodoma al wat souvenirs gekocht, die 4x zo groot waren en maar een kwart van de prijs. Uiteindelijk heb ik de helft neergelegd en dat was nog veel te veel, maar goed. Ook Lise en Ilse hadden een paar dingen uitgezocht. Vervolgens gingen we nog naar de ‘peuterzaal’, waarbij een stelletje zwarte kindjes als vee tussen een paar stokken werd gehouden. Ook hier werd een bijdrage uiteraard op prijs gesteld. Toen ik 10.000 gaf vroeg hij zelfs of ik niet meer kon missen, waarna ik er wel helemaal klaar mee was. Het vervelendste is vooral dat je voor je gevoel niet kan weigeren, maar het is allemaal geldklopperij. Het is leuk om te zien, maar achteraf zou ik mensen aanraden om hier niet naartoe te gaan. We hebben denk ik 90 euro betaald voor 3 prulletjes en een rondleiding van een halfuur.

Maar goed. We waren op safari! We reden rond een uur of 3 Lake Manyara binnen. Meteen zagen we een stel bavianen zitten die we uitvoerig hebben gefotografeerd. Lise en ik waren al op safari geweest in Ruaha, dus we wisten al dat je dieren als apen en gazelle’s enorm veel ziet. Linda en Ilse zagen ze voor het eerst, dus was er net als bij onze eerste safari een uitvoerige fotosessie. Manyara is dus een groot meer in de African Rift Valley, dat bekend staat om de verschillende grote vogels die er zitten. Verder is er jungle aan de oevers, waar dus veel dieren zitten. We hebben veel gezien: veel vogels als ooievaars en pelikanen, dus bavianen, impala’s en gazelles, wildebeesten, bizons en nijlpaarden, maar het mooiste wat we hebben gezien waren olifanten en een leeuw. Een olifant kwam zelfs zo dichtbij dat we hem aan hadden kunnen raken. Wat een machtig beest. Daarnaast zagen we in de verte, tussen het struikgewas een mannetjesleeuw liggen. Volgens Aron hadden we heel veel geluk, omdat je deze dieren niet vaak zag in Manyara door de dichte begroeiing. Aan het einde van de dag hadden we al 3 van de big 5 dieren gezien: olifant, bizon en leeuw! We sliepen die nacht in een tented camp, veel luxer dan we hadden verwacht: een tentje onder een rieten dak, met een eigen badkamer echt super leuk!

De volgende dag vervolgden we onze weg richting het Serengeti National Park. Dit was vroeger het grootste park van Afrika, maar is nu opgedeeld in verschillende gebieden. 1 hiervan is de Ngoronogro krater, waar we onze laatste dag naartoe zouden gaan. We kwamen bij de krater het park binnen en hadden tijd voor een paar foto’s. Dit is echt een van de mooiste plekken van Afrika! Na de fotosessie reden we verder naar de Serengeti. We zagen het bergachtige landschap plaatsmaken voor de eindeloze uitgestrektheid van de vlakten. De Serengeti staat bekend om de migratie van de wildebeest, de grootste verhuizing ter wereld, die elk jaar plaatsvindt. Helaas zitten wij niet in het seizoen waarin ze migreren, toen wij er waren was het kalverseizoen net ten einde, wat ook mooi is om te zien. Er leek geen einde te komen aan de vlaktes, zo ver je kon kijken was eigenlijk niets te zien behalve gras. En natuurlijk een miljoen wildebeesten en ik denk ook wel een half miljoen zebra’s. Verder zagen we ook al veel dieren die we al gezien hadden. Ook hier bleek dat we geluk hadden, want toen we langs de rivier reden en zagen dat er een file van andere safari auto’s stond moest er wel wat moois te zien zijn. Na even zoeken zagen we een luipaard met een impala in de boom zitten. Weer 1 van de big 5 gezien! Daarna zagen we nog een groep van 13 leeuwen in het gras spelen. WAUW! Toen we onze camping opzochten zagen we ook steeds meer olifanten. De camping was erg basic, er was een wc gebouw met koud water dat eigenlijk best wel stonk, we hadden erg dunne slaapmatjes en onze tenten hadden een paar gaten. We maakten ons dus al een beetje zorgen over de nacht. We vroegen nog grappend aan Aron wat we moesten doen als we in de nacht naar de WC moesten en dieren tegen zou komen. Hij zei dat we moesten oppassen voor bizons, hyena’s en olifanten. Dit bleek geen loze waarschuwing, want nog voor we naar bed gingen bleek er naast het wc gebouw een enorme olifant te staan. Lise en Ilse hebben hun tent nog verplaatst, maar uiteindelijk zijn we wel gewoon gaan slapen. We waren ook niet de enigen op de camping en iedereen ging ook gewoon in zijn of haar tent liggen. De volgende ochtend zagen we dat alle bomen aan de rand van het kamp waren gebroken door de olifanten en hoorden we dat Aron in de keuken had geslapen omdat ze zo dichtbij waren geweest. Top…. Gelukkig is het allemaal goed gegaan. De 2e dag begonnen we met een vroege game drive waarbij we meteen al dezelfde familie olifanten van die nacht tegenkwamen. Super mooie beesten, met een paar jongen. Richting de middag reden we weer terug en verbaasden ons over het enorme aantal wildebeesten en zebra’s. Er kwam echt geen einde aan. We hebben foto’s waarbij elk zwart stipje een dier is. We vervolgden onze weg naar de rand van de Ngorongorokrater, waar onze laatste camping was. Dit zag er een stuk beter uit en hier liep ‘s nachts gelukkig een guard met een geweer.

Op de laatste ochtend gingen we al vroeg de krater in. We wilden het laatste lid van de big 5 nog zien: de neushoorn. Deze is erg zeldzaam, maar je hebt de beste kans hem te zien in de krater. Het is echt een bizar mooie plek. De krater is ongeveer 20 bij 15 km groot en in het midden was een meertje vol met flamingo’s. Daarnaast stonden hier ook veel wildebeesten, zebra’s, giraffen en impala’s. Na een uur of 2 rijden kwamen we weer bij een file auto’s en verdomd: heel erg in de verte stonden 3 olifanten met een zwart stipje tussen hen in. Met de verrekijker kon je het precies zien als hij opzij keek: het was een neushoorn. We hadden gewoon de big 5 gezien, wat een mazzel! Hier stopte het niet eens, want net voordat we de krater uitreden zagen we eerst nog weer en groep leeuwen, en ook nog weer een groep neushoorns: 4 deze keer. Aron zei dat hij al maanden lang niet meer dan 2 neushoorns bij elkaar had gezien. Als ik thuis ben zal ik nog wat foto’s uploaden van de krater, het is haast niet te beschrijven hoe mooi het daar is. Als je ooit de kans hebt hem te bezoeken , doe dat dan zeker!

Na al dit moois voerde onze weg ons naar Moshi, de schoonste stad van Tanzania. Moshi ligt aan de voet van de Kilimanjaro, de hoogste berg van Afrika. Voor mensen die hem gaan beklimmen is dit ook het beginpunt. Ik heb nog gekeken hoe duur dit was, en heb besloten dat ik daarvoor maar een keer terug moet komen. Wij waren in Moshi voor het uitzicht en om naar de koffie plantages op de voetheuvels van de Kilimanjaro te gaan. Hier kwam Bram ook een avondje langs, die op weg was naar Mombassa in Kenia, omd zijn visum te vernieuwen. Ook zagen we Ronald en Elias weer, waarmee we samen naar Zanzibar zouden gaan.De berg heeft zicht erg lang verstopt maar op onze 2e avond hadden we een grandioos uitzicht op de berg. Ook hebben we nog een koffie toer gemaakt, waarbij we uitleg kregen over hoe de koffie wordt gekweekt, geoogst en gebrand. Het was heerlijke koffie en leuk om te zien. Vanaf Moshi namen we het vliegtuig naar Zanzibar.

Waar we al weken naar hadden uitgekeken was eindelijk zo ver: we waren op Zanzibar. We vlogen vanaf Kilimanjaro airport naar Dar es Salaam, waar we een overstap van 3 uur hadden. Toen werden we in een mini vliegtuigje gepropt en 20 minuten later waren we er. Onze eerste stop was Stonetown, de hoofdstad van het eiland. Dit was voor het eerst in Tanzania dat je ook echt een beetje een historsich gevoel kreeg. Ik stel me voor dat het een beetje dezelfde sfeer was als ook in Marokko of Egypte. Nadeel was wel dat het echt ontzettend warm was in Stonetown. We zijn op de eerste volle dag een stadswandeling gaan maken, om de oude slavenmarkt en het fort te bekijken maar het was niet te doen. Na 20 minuten lopen was bijna iedereen zeiknat van het zweet. ‘s Avonds besloten we verkoeling op het water te zoeken op een traditionele Dhow cruise. Op de 2e dag gingen Ronald en Elias al naar het strand en gingen wij met zijn 4en naar Prison island. Hier werden vroeger de ongehoorzame slaven gevangen gezet, maar nu is het de woonplaats van een stel enorme schildpadden die 100 jaar geleden cadeau zijn gedaan door de Seychellen. Na bij de schildpadden te hebben gekeken en een rondje te hebben gemaakt over het eiland hebben we 2 uur lang gesnorkeld. Ik had de dames nog gewaarschuwd een t shirt aan te trekken, maar dat advies sloegen ze in de wind. Gelukkig zijn ze niet heel erg verbrand.

Toen was het eindelijk tijd voor ons weekje strand. We pikten Bram op van het vliegveld en gingen naar Jambiani aan de zuidoost kust van Zanzibar. Ons resort is echt een paradijs. Het ligt aan het strand, de huisjes hebben rieten daken, er is een zwembad, er zijn hangmatten en het eten is goed. Dit is echt een paradijsje. We hadden gepland om hier intens van te genieten en ik kan zeggen dat het aardig is gelukt. We hebben niet zo veel uitgevoerd: liggen aan het zwembad, zwemmen in de zee, liggen in de hangmat en lekker eten en cocktails drinken. Puur relaxen dus, en dat een week lang! De rest van de groep is nog op Blue Safari geweest, snorkelen bij een zandbank. Ik had helaas iets verkeerds gegeten dus bleef in het resort. Ook niet echt een straf natuurlijk! Lise en Bram zijn nog wezen kitesurfen, wat ook enorm gaaf was, maar helaas liet mijn budget dat niet meer toe. Ook een extra excuus om nog eens terug te komen.

Vandaag is onze laatste volle dag in Jambiani. Hierna begint eigenlijk 3 dagen van reizen en dan zijn we weer in Nederland. Morgen nemen we om half 1 de boot naar Dar. Dan vliegen we op woensdag om half 6 naar Doha en zullen donderdag rond half 12 weer voet op Nederlandse bodem zetten. Het is best gek dat de reis nu eigenlijk voorbij is. Anderhalf jaar lang heb ik er naartoe geleefd en nu heb ik gewoon alweer bijna een kwart jaar in Tanzania gewoond.

Tanzania is een erg bijzonder en mooi land met enorm vriendelijke mensen. Het heeft enorme potentie maar die wordt helaas niet maximaal benut. Ik denk ook niet dat er in de nabije toekomst veel verbetering zal optreden, maar wie weet. Ik heb een ontzettend mooie tijd gehad in Tanzania. Ik heb niet zo veel geleerd als ik misschien had gedacht van tevoren, maar er zijn ook genoeg dingen, zoals de verlos gang, die ik altijd zal onthouden. Het was een onvergetelijke ervaring!

Bedankt dat jullie mijn blog hebben gelezen, ik hoop dat jullie het leuk vonden, ondanks dat het, zoals nu helaas ook, de vorm aan neemt van een korte roman. Mijn internet is helaas op, dus ik zal komend weekend in Nederland nog wat foto’s uploaden!